Едно исто политичко сценарио во различни три земји

На 13 април ова година се случијa изборите во Сирија. Како што беше очекувано на овие парламентарни избори победи партијата на Сирискиот лидер Башар ел Асад со вкупно 88,7 посто од гласовите.

Така падна срамот на Американците кои на секаков начин се обидува да го бутнат Асад и неговата партија. Имено Вашингтон имаше организирано и финансирано голем број од НВО секторот за да излезат на протести по Сириските улици се со една цел за да докажат дека Асад ги фалсификувал изборите. Американскиот Стејт департмент изјави дека „Изборите во очите на Вашингтон не се легитимни и тие не ја преставуват волјата на Сирискиот народ.“ Ова пропаганда е јасен доказ дека Вашингтон не се за мировен договор, туку за воспоставување на Марионетска влада која ќе се постави во целост на Вашингтон. Борбата на Асад за зачувување на својата власт од страна на непријателите допрва му престои.

Како и да е политичкото сценарио е едно исто како во Сирија, така во Украина, тука и во Македонија се е исто по еден урнек и тек. Во Украина се започна во 2013 година кога прседателот Јанукович под притисок на зпадот наместо договор со Русија или Еу, почека одлуката да се даде на референдум и народот преку референдум да одлучи. Така започнаа мајдан протестите, кои прераснаа во граѓнска војна со илјадници жртви. Западот за брзо време инсталираше марионетска влада.

Во Сирискиот случај се започна оној момент кога таткото на Башар Ел Асад кој беше марионета на САД во еден момент одлучи дека државните нафтени компани нема да ги приватизира и продава на компани од западот и Америка. Тогаш започна сириската голгота. Прво беа објавени незаконски корумпирани документи кои предизвикаа масовни протести, кога тоа не им успеа ја запалија амбасадта на САД и обвинија друга тајна служба за предизвикување на сирискиот хаос. Така започна хаосот и нередите во Сирискиот случај, САД застана на страна на опозицијата (ИСИЛ, ИСИС, ДАЕШ).

Македонија слично како и Сирија започна со бомбите на Заев, продолжи со Диво Насеље. Нешто слично како и во 2001 годнина кога се започна со аферата на Бранко Црвенковски насловена како големото уво, а продолжи со Танушевци. После Диво Насеље следеше прижинскиот договор со кој Македонија стана протекторат. Има своја техничка влада, технички министри и технички премиер. Во историјата од Египет и Вавилон па се до денешен ден ни една суверена држава нема техничка власт или технички крал, тоа било случај само во освоените територи или провинци. Ние имаме свој намесник Џес Бејли исто како Понтије Пилат во Израел. Намесников Понтије Пилат ни кажува што треба да правиме, што треба да мислиме, за кого треба да гласаме, значи протекторат сме си ние.

Последниот настан е со Аболицијата од страна на преседателот Ѓорѓе Иванов која се однесуваше кон помилување на сите учесници во аферата пуч. Не е проблемот амнестијата на учесниците, бидејќи правно не би требало никој да биде амнестиран од ваква афера, туку секој треба да одговара за своите заслуги. Проблемот е во тоа што со ова аболиција се амнестират странците, странските тајни служби, амбасадорите, империјата на злото Америка, заедно со нејзината мајка Велика Британија кои беа дирекни учесници во сценариото пуч, кое патем го вршеше британската тајна служба од Кипар. Прислушувањето е вршено на Кипар од страна на Британиците.

Се ова ми личи дека Преседателот Ѓорѓе Иванов одлуката за аболиција ја донесе под дирекна уцена и закана на Западот и Америка, бидејќи ако се продолжеше со истрагата, токму ќе се стигнеше до изворот односно до британските и американсите тајни служби на Кипар. Така на живо змиите Америка и Британија ќе беа фатени и разголени пред цела светска јавност, ќе се видеше како се разрушени Украина, Сирија, Либија, Ирска и други држави.

Македонија како што кажа преседателот Обама уште пред две години на есенското заседание на обединетите нации дека „Македонија е на линија на огинот помеѓу односите на Вашингтон и Москва.“ Таа линија на огинот всушност е патот на свилата од Кина до Европа. Патот на гасоводот и нафтоводната цевка од Сирија, преку Кипар и Грција до Македонија и понатаму во западна и централна Европа. Оној што ќе го владе патот на свилата ќе ја владе Европа, Азија и Африка, економијата и трговијата, очигледно дека САД не сака да дозволи Русија и Кина да ја владеат таа патека.

Што се однесува до домашната политичка сцена, личностите како што се Зоран Заев, Катица Јанева, Владимир Милчин и останатата компанија не би сакал да се занмавам со нив, бидејќи тие одамна се демаскирани како внатрешни играчи на западот и Америка, кој му служат за нивни сопствени цели, а сите знаеме кои се запданите цели – промена на името и идентитетот на Македонија, со тоа да се заврши приказната започната од берлинскиот конгрес и балканските војни.

Да се вратиме на политичкото сценарио, идентичноста како и содржината на сценариото можеме да ја согледаме низ неколку точки:

1. Прогласување на власта за диктаторска или не лигитимна (власта кој не им исполнува некоја нивна задача или наредба);
2. Наоѓање на повод за симнување на власта (во Украина тоа е непотпишување на договорот со ЕУ; во Сирија нема продоажба на нафтените деривати на западот и Америка; во Македонија нема промена на името и идентитетот);
3. Организирање на протести и демонстрации организирани од страна на НВО секторите, УСАИД, Сорос, Канвас и слични групации;
4. Политичка поделба на државата (општеството) која може да доведе до граѓанска војна и нејзина поделба;
5. Воспоставување на марионтеска власт која ќе им служи на странците.

За крај што се однесува на изборите од 5 јуни за сега западот врши притисок да не се одржат, бидејќи знаат кој е исходот од нив, ако се одржат без учество на СДСМ, тогаш САД ќе го стори истото што го стори и во Сирија „нема да ги признае за легитимни.“ Значи сценариото е исто, да видиме дали овој пат на Вашигтон ќе му успее како режисер една ваква иста игра.

Мишко Ливрински