Референдум за уставотворно собрание

Овој месец се вршат 18 години од потпишувањето на Охридскиот рамковен договор. Рамковниот договор беше потпишан на 13 август 2001 година, од тогаш поминаа 15 години.

Што ни донесе Охридскиот рамковен договор? Ништо добро! Ја смири фингираната војна, донесе нефункционална држава и власт, поделено општество, поделена држава на две етнички зедници, бришење на АСНОМСКТА преамбула, Македонија не е повеќе држава на Македонскиот народ и народностите кои живеат во неа, туку држава на Македонции, Албанции и други етнички заедници, значи племиња, добивме племенско уредување.

Суштината на рамковниот договор да се подели општеството, односно државата на етничка линија со што тоа би преставувало вовед во ново политичко и уставно уредување како што е федерализација на Македонија, тоа е втората фаза од овој проект, тоа се случи со територијалната поделба во 2004 година со што се поставија услови за нејзина етничка поделба.

Македонија се сака да се доведе во ситуација како што е Босна и Херцеговина внатре да се подели на ентитети и кантони по етничка линија, да се стане како БиХ земја територија, збир од територии (Република Српска, Република Херцег-Босна, Република Босна). И Македонија од 1998 година е регистрирана во трговскиот регистар на ЕУ како збир од територија.

Втора работа е ставање на крај на постоењето на Македонската нација. Да направиме корелација, во БиХ имаме Срби, Хрвати и Бошњаци, а никаде ги нема Босанците и Херцеговците, го нема стопанот на државата. Во последниот попис на БиХ од 2013 година, ако некој сакал да се изјасни како Босанец и Херцеговец се ствал на пописот во графата за други националности, графи за попишување на Босанци и Херцеговци не биле предвидени, значи во сопствената држава БиХ не смее народот да се изјасни како Босанци. Пред некој месец имаше случај во БиХ каде на татко и син не им беше дозволено да се изјаснат како Босанци, случајот заврши на меѓународниот суд на правдата. Истото и нас не чека, се да има во нашата држава, сите националности да ги има само Македонци да нема. Да не постои дериватот Македонски, Македонски јазик, Македонска писменост, Македонска култура, историја и сл. Исто е и во БиХ, не постои Босанска писменост, Босанска книжевност (која се смета за дел на Српската), Босанска култура, Босански јазик и сл. Значи да се немат постулатите, односно столбовите врз кои се гради една држава, да се уништи идентитетот, со тоа што на тој начин ќе биде полесно да им се стави крај на овие две држави.

Најверојатно сега следи третата фаза, односно федерализација на Македонија, најпрво се планира да се започне федерализација на државата преку јазикот, со примена на Албанскот јазик на целата територија.

Крајот на оваа унтаназија како ставање на крајот на рамковнот договор може да се направи со одржување на референдум. Референдум со едно прашање за одржување на уствотворно собрание.

Уставотворното собрание ќе го сочинуват делегати од сите слоеви на Македонското општество, од редот на сите националности кои живеат во Македонија кои се лојални и си ја сакат Македонија како нивна земја, потоа делагати од трите дела на Македонија во седните земји како и од дијаспората. Уставотворно собрание е исто како што некогаш во историјата беше АСНОМ.

Преку уставотворното собрание ќе си ја вратиме старата АСНОМСКА преамбула, ќе му ставиме крај на рамковниот договор, ќе се стави крај на старите политички партии, крај на досегашните неуспешни политичари.

Свикување на уставотворно собрание не е никаква страшна работа, тоа Франција го има правено пет пати (ова и е петта република по ред) ако Франција може, тогаш можеме и ние. Бидејќи вака веќе не може, во оваа држава се се дели по етничка линија, вработување по бадентер, уписи на факултетите со попусти според бадентер, и уште илјада работи според бадентер со што се крши уставното начело за еднаквост на сите пред уставот и законите на државата. Со ова се докажува дека како во Македонија така и во БиХ конфликитите се замрзнати но не се решени еднаш засекогаш. Затоа за решавање на сите овие проблеми мој предлог е да свикаме референдум за уставотворно собрание.

Мишко Ливрински, Скопје, Македонија.